Kulturalne wędrówki na Putbus

Czerwone róże przed jasnymi, białymi, wspaniałymi budynkami, które wznoszą się ku błękitnemu niebu. Zielone żywopłoty biegnące wokół okrągłego placu do kamiennego obelisku w samym centrum. W »Circus« w Putbus auf Rügen wszystko ma swoje miejsce, wszystko zazębia się jak w zegarku. Nic dziwnego: książę Wilhelm Malte I zlecił budowę miasta jako rezydencji w 1810 roku, zaplanowanej na desce kreślarskiej. I architektura działa: Nawet dziś miasto wywiera nieodpartą fascynację na artystów i praktyków kultury.

Z cyrku jest tylko krótki spacer do dużego parku pałacowego. Wspaniałe drzewa wzdłuż szerokich ścieżek sprawiają, że spacer jest naprawdę cudowny. W centrum parku znajduje się dawny domek ogrodowy, który jest obecnie wykorzystywany jako »różana kawiarniaé«. Menu obejmuje pyszne ciasta i tarty z własnej cukierni, a także pikantne dania w postaci tarte flambée. Oczy są również rozpieszczane wyborem: cieszyć się wspaniałym, historycznym wnętrzem lub pozwolić swojemu spojrzeniu wędrować po zadbanym parku w jesiennym słońcu na zadaszonym tarasie? Na szczęście nie ma złego wyboru.

Galeria sztuki w Oranżerii w Alleestraß e oferuje jeszcze więcej cukierków dla oczu. Wejście prowadzi obok pięknych rabat różanych i bulgoczącej fontanny. Elegancki budynek od 2011 roku jest siedzibą Fundacji Kulturalnej Rügen, która co roku organizuje tu sześć zmieniających się wystaw. Malarz i filmowiec Frank Otto Sperlich również tu wystawiał, a teraz ma tu warsztat.

»Fundacja została założona przez wydawcę Reclam Hansa Marquardta«, wyjaśnia Sperlich. Obecnie wystawy koncentrują się na pracach artystów regionalnych lub związanych z regionem - ale nie tylko. Duża rotacja sprawia, że powtórne wizyty w galerii sztuki są podwójnie opłacalne. Bez galerii czegoś by brakowało - mówi Sperlich.

Ale nie tylko tutaj, w centrum miasta, kultura warta zobaczenia jest wszechobecna. Mijając staw z łabędziami w parku zamkowym, do miejsca sztuki »Alte Wassermühle« jest niecałe dwa kilometry pieszo. Trzeba wiedzieć, czego się szuka, ale po wejściu na nieco ukryty dziedziniec pośrodku natury, który rzeźbiarz Bernard Misgajski wybrał na swoje miejsce pracy, stajemy twarzą w twarz z jego ulubionym materiałem: złomem. Mój ojciec był stoczniowcem. To prawdopodobnie wyjaśnia mój związek ze stalą" - zastanawia się artysta, który po raz pierwszy poznał wyspę w 1995 roku, a przeprowadził się tu zaledwie trzy lata później.

W środku zadbanego ogrodu można znaleźć jego stałe dzieła: tutaj metalowe krzesło, tam nieregularny głaz ważący kilka ton na grubych stalowych sprężynach, za nim kołyszący się ptak wykonany z zębów koparki i lemiesza. Wewnątrz studia jest podobnie, można tu spędzić godziny podziwiając kreatywność tego człowieka. Ze spokojnym, ale otwartym sercem wita swoich gości i chętnie udziela informacji na temat procesów twórczych stojących za jego pracami.

Z drugiej strony port w Lauterbach tętni życiem. Dzielnica Putbus jest szczególnie zatłoczona wieczorem, kiedy późnym latem słońce skąpane jest w złocistym świetle. Małe restauracje i kawiarnie otworzyły swoje podwoje i zapraszają na zakończenie wieczoru w relaksującej atmosferze przy drinku i przekąsce. Jest to szczególnie autentyczne w Berta. Zgadza się, »na«. Bar z przekąskami pływa w basenie portowym w formie starego trawlera rybackiego. Chociaż Berta nie wypływa już dzisiaj, wszystko nadal kręci się wokół ryb. Lokalny połów węgorza jest nawet wędzony na pokładzie, a następnie podawany z dużą ilością cebuli i ogórka kiszonego w tradycyjny sposób. Zasłużone po tych wszystkich przyrodniczych i kulturowych zadziwieniach.