De tuinen van het klooster St. Jürgen bij Rambin

Komende vanuit Bergen kunnen reizigers het kloosterterrein van St. Jürgen voor Rambin al van enige afstand aan de rechterkant van de B 96 herkennen aan de oude bomen en de omringende gebouwen. Tegenover het omringende open akkerlandschap steekt het kloosterhof met zijn dichte bos duidelijk af als een omheinde tuinruimte en de torenhoge kronen van de rijen linde- en kastanjebomen van de randbeplanting markeren een duidelijke cesuur.

Weinig mensen zijn zich er echter van bewust dat het hier gaat om een tuinbouwlocatie die behouden is gebleven afgezien van kleine aanpassingen en die een eeuwenoude tuincultuur op een unieke manier documenteert in samenhang met een ziekenhuis en later residentieel gebruik. De cultuurhistorische en tuinbouwkundige betekenis van het terrein ligt in de onderlinge verbondenheid en harmonie van de tuinruimten, zoals moestuinen, boomgaarden, parken en woonerven met een sierplein, die met elkaar verbonden zijn en aan verschillende functionele en esthetische eisen voldoen.

De meeste reizigers rijden echter voorbij zonder dit tuinkunstwerk op te merken. Zo was het ook voor mij jarenlang, totdat ik de kans kreeg om me te verdiepen in de geschiedenis van de kloostertuinen in Rambin, me erin te verdiepen en iets van de unieke essentie van deze plek te beseffen.Een fascinatie, een magie, een aanraking die alleen tuinen met de kracht van een lange tuinbouwtraditie kunnen uitstralen, die zo volledig onafhankelijk is van de veranderende tijden.